Yaklaşık 1,5 yıldır kullandığım laptop bozuldu. Önce zor zahmet şarj etmeye başladı, meğer can çekişiyormuş, önceki gün de şarjı bitince bir daha hiç şarj olmadı. Daha önce hiç bir bilgisayarımızı garanti kapsamında tamir ettiremediğimiz, hele bir keresinde garantiyi 2 günle kaçırmış olduğumuz için, her zaman gittiğimiz bir bilgisayarcıya götürdü oğlum, bu gün "garantisi devam ediyorsa firmaya gönderin" demiş. Galiba astarı yüzünden pahalı bir tamiratın eşiğindeyiz. Hiç iyi bir koku gelmiyor burnuma ama, oğlum Lenovo'yu aradı, "gönderin" demişler. Bakak görek..
Akşam eşim gelinceye kadar onun laptopundan bloğa girip çıkıyorum. Ama o geldiği zaman oyuncağını kendisine teslim ediyorum. Genellikle de akşamın ilerleyen saatlerinde, koltukta uyuklamaya başlayınca, bilgisayarı usuuuulca ele geçiriyorum. Bu bana ne sağlıyor? Süre kısıtlı olunca, sadece arkadaşlarımın bloglarına girebiliyorum. Yoksa benim huyumdur, arkadaşlarımdan başlar, onların arkadaşları, arkadaşlarının aradaşları derken kendimi ya Brezilya'da ya Rusya veya Fransa'da bulurum. Pakistanlı bir blogcuyla yazıştım geçenlerde, anlayın netteki kayboluş hikayelerimi. İşte bu kadar serbest uçuşlar yapamadığım için, dün akşam oturdum, hem TRT'de yeni bölümleri başlayan 80'ler dizisini, hem Kanal D'de yeni bölümleri başlayan ama benim son 8-10 eski bölümünü izlemediğim Öyle Bir Geçer Zaman ki dizisini izledim, hem de Gülce'nin pelerinini bitirdim. Ufak tefek ayrıntıları ve düğmeleri kaldı. Bir de şapka başlamıştım, bu hafta bitireceğimi ümit ediyorum. Demek eskiden internete daha az girdiğim, bloglara fazla takılmadığım için daha çok üretim yapıyormuşum...
No comments:
Post a Comment